"Everyone of us have someone who is
hidden in the bottom of the heart. When we think of him, we feel like
hmmmmm...... Always feel a little pain. But we still want to keep him. Even
though I don't know where he is today..what he is doing. But he is the one who
makes me know this... a little thing called LOVE."
-Nam
Habang tumatanda ka, mare-realize
mo na maliit na bagay lang talaga ang love. Pero para sa isang taong first time
maka-experience ng love, first love is a big thing. Ako ang taong 'first
love-fanatic'. Gustong gusto ko ang mga kwentong related sa first love, at lagi
na lang akong naiiyak pag nakakabasa o nakakapanood ng kwento tungkol dito.
Marami akong sariling assumptions kung bakit ako naiiyak. Siguro kasi di ko pa
nararanasan yun at hindi ko na mararanasan pa. Imposible na para sa puppy love.
More than 20 years na kasi ako. Hehe..
Anyway, trailer pa lang ng A little
Thing Called Love, nasabik na akong panoorin. Thailand movie ito. Sa trailer pa
lang, nasabi ko sa sarili ko na masakit ito, at mapapaiyak ako. Yun nga, naiyak
nga ako. Isang tao lang ang bigla kong naisip matapos kong panoorin ang movie.
Medyo pareho kasi ang naramdaman namin ni Nam noong nasa high school pa lang
ako. Sa mga nakaw-tingin at pasulyap-sulyap ni Nam kay Shone, naalala ko crush
ko noong high school, si JM. Ganun din kasi ako dati sa kanya. At kagaya ni
Nam, may mga supportive friends din ako na kasabwat sa mga plano sa modus na
magpapansin. Kaya lang, ang kaibahan, di ko ipinagpatuloy ang laban. Siguro
hanggang dun na lang talaga ang story para sa aming dalawa. Pero okay lang. At
least may story pa din. May kilig moments pa din akong babalikan sa high
school.
Classmate ko si JM noong first year
high school. Tahimik lang siya at may pagkasuplado. Pero naisip ko noon, di
siya uubra sa akin. Kaya tapang-tapangan ako kausapin siya. Kinakausap niya din
ako. Buti na lang hindi sumobra ang katapangan at kakapal ng mukha kong
magpapansin sa kanya, kunh hindi, nasupalpal nya din ako, kagaya ng ginawa niya
sa ibang classmate naming babae na may crush sa kanya.
Nakilala siya sa klase bilang gwapo
na suplado na matalino na antipatiko. Hindi siya nakikipagkaibigan sa ibang
babae. Konti lang ang barkada niya sa klase namin. Hindi siya mahilig
makipag-bonding sa iba. Kahit na crush ko siya at matino naman ang pakikitungo
niya sa akin, natatakot pa din akong magpaka-fc sa kanya dahil sa mga
nasaksihan kong pagsusuplado niya sa ibang babae.
First year. (2003)
Where: Sa loob ng room
ni Mrs. Bulalacao. Subject: Araling Panlipunan I.
Every quarter, nililipat kami ng
upuan para daw maiwasan ang pagkokopyahan ng magkakaibigan. May long quiz kami
sa araw na yun pero hindi ako nakapag-review. Habang inaaliw ng iba kong
classmate ang titser namin para maipagpaliban ang exam, naisipan kong mag-review
na lang. Hindi ko dala ang libro ko kaya naghanap ako ng mahihiraman. Sakto
namang may librong hindi ginagamit na nakapatong lang sa desk sa unahan ko
lang. Walang bag sa upuan kaya hindi ko mahulaan kong kaninong libro yun. Basta
ko na lang itong kinuha at nag-review. Wala ding pangalan ang libro. Habang
nagre-review ako, biglang umupo si JM sa upuang nasa unahan ko. At maya-maya
napansin ko siyang para bang may hinahanap sa paligid niya. Napatingin siya sa
librong binabasa ko at tumingin siya sakin. Tinanong niya ako kung may nakita
daw ba akong libro sa desk nya. Ayoko namang isauli agad ang libro dahil hindi
pa ako tapos mag-review kaya nagsinungaling ako. Sabi ko wala akong nakita.
Tinanong pa niya kung kanino libro ang gamit ko, sabi ko kay Dan-dan(classmate
din namin na kabarkada ko). Tinignan niya lang ulit ang libro at naglakad
patungo sa likuran. Na-curious ako kung kanino ba talaga yung libro kaya flinip
ko ang pages ng baka sakaling may papel na nakasingit. Biglang nahulog ang
library card niya. Pinulot ko ito at ibubulsa sana nang bigla siyang lumapit,
at sinabi, "sabi ko na nga ba, sakin libro yan eh." Kinuha niya ang
libro niya at inabot ko na lang ang library card niya. Sa loob-loob ko, sayang,
kung hindi niya lang nakitang nahulog library card niya, itatago ko talaga yun!
Sayang talaga! Mula noon, hindi na ako nakkinig sa turo ng teacher pag AP class
na, lagi na lang akong nakatingin sa likod nya na nasa harapan ko lang.
Second year. (2004)
Hindi ko na siya
naging classmate. Nalipat siya sa ibang section dahil sa mga absences niya
noong last quarter na ng first year. Wala akong masyadong balita sa kanya. Pero
nakikita ko pa rin siya sa school. Nakikita ko pa rin ang pagmamaldito nya sa
mga nagpapapansin sa kanya.
Third year. (2005)
Taon kung kailan gandang-ganda
ako sa sarili ko. Nalaman ko nalipat na siya sa mas mataas na section kumpara
noong second year. Masaya ako para sa kanya. Ganado din akong mag-aral dahil
nabalitaan ko na nagta-top siya sa klase nila. Excited ako dahil baka maging
classmate ulit kami pag dating ng fourth year. Nalaman ko din na mabait na
siya. Nakikipagkaibigan na daw siya.
Sabado noon, start ng Intrams ng
school namin kaya may parade. Ako ang napagdesisyunan na maging muse para sa
Juniors dahil ako ang naging muse sa advisory class namin. No choice ako,
desisyon yun ng adviser namin. Nakakahiya man at nalungkot ako para sa mga
Juniors. Sobrang kabado ako sa parade. Dala-dala ko ang banner ng Juniors.
Shocks! Pagdating sa Poblacion, nagulat ako kasi nakita ko siya sa tabi ng kalsada,
nanonood ng parade. Nakatingin siya sakin. Kinilig ako ng bonggang-bongga! Sa
dami ng nanonood, siya ang naiiba. Ang pagkakaalam ko, hindi siya mahilig sa
mga ganung bagay. Taong-bahay lang kasi siya. Kaya hindi ko inaasahang makikita
ko siya sa labas. Pero noong araw na yun, lumabas pa talaga siya ng bahay nila
para makita ko siya. Wow, feeling ko naman!
Fouth Year. (2006)
Section I daw dapat siya
pero nagpalipat siya sa section II dahil andun mga barkada niya. Sayang,
mag-classmate na sana kami. Pero ganunpaman, masaya ako para sa kanya dahil
nagbago na siya. Namamansin na siya at hindi na siya suplado.
Classmate ni JM ang isa kong
bestfriend, si Mel. Siya nagyaya sakin na sumali sa sabayang pagbigkas na
handog ng Literary Club para sa Orientation Day. At ang role ko dun, madre!
Shocks! Kwento lang sakin to ni Mel. Nasa adviser kasi nila ang pictures noong
orientation day. Isang araw, naiwan ng adviser nila ang mga pictures sa ibabaw
ng mesa niya, kaya tinignan ito ng mga clasmates niya. Matapos pagkaguluhan ng
iba niyang classmates, naiwan siya, si JM at dalawa pa nilang kaklase sa mesa
at tinitignan ulit ang mga pictures. Pinag-uusapan nila ang naging role ni Mel
sa sabayang-pagbigkas, at ang galing niya sa pag-arte. Maya-maya, narinig ni
Mel na nagsalita si JM. Sabi niya lang, "bagay sa kanya ang suot
niya." Akala ni Mel, siya ang tinutukoy ni JM. Tinignan niya si JM,
nakangiti lang ito habang nakatingin sa hawak nitong picture. Kaya tinignan
niya din ang litratong hawak ni JM. Ang litrato, kuha namin ng classmate kong
bakla. Yun kasi ang tagpo na nag-uusap ang madre at ang pokpok. Ako ang madre,
na naka-damit ng puting blouse at navy blue na skirt hanggang tuhod. At si Cos,
ang classmate kong bakla, nka-mini-skirt, tube at may wig na blonde. Tumawa lang
si Mel, akala niya kasi si Cos ang tinutukoy ni JM. "Oo nga, bagay nga kay
Cos. Mukhang na siyang babae." Sabi ni Mel. "Hindi. Siya(sabay turo
sa picture ko). Bagay sa kanya ang damit niya. Ang ganda niyang tignan."
Sagot ni JM.
Wow! Syempre, mega-kilig ako nang
narinig ko ito. Haha.. Parang hindi ako makapaniwala.
Library. Parents' Day noon kaya
walang klase. Instead na pauwiin, ini-request ng Principal sa CAT commandant na
palinisan ang library at warehouse office sa mg fourth year students. Sections I-III
sa library maglilinis. Habang ang natirang sections, sa warehouse. Madami na
ang naglilinis. Yung iba nagwawalis, nagtatrapo ng sahig, ng bintana at ng
nag-aayos ng mga libro sa bookshelves. Medyo maliit lang ang library namin para
sa tatlong sections. Magbalik ng libro, yun na lang ang maitutulong ko. Pero
habang nililinis pa ang ang mga booksheleves, naupo ako sa sahig, sa likod ng
library counter para hindi makita ng librarian at nagbasa ng world history
book. Yun kasi ang hilig ko. Dumating ang kaibigan ko na kaibigan din ni JM.
Tinanong niya kung ano daw ang binabasa ko dahil gusto din daw niya magbasa ng
libro. Naupo siya sa tabi ko at tinignan ang cover ng libro. "world
history????" tanong niya na may halong pandidiri. "Bakit? ano
naman?" tanong ko sa kanya. "Wala naman tayong world history na
subject, bakit yan ang binabasa mo" tanong niya ulit. "Eh, dito ako
interesado. Tsaka, yun na nga, wala tayong subject dito kaya ito pinag-aaralan
ko." sagot ko sa kanya. "Tsk. Pareho lang talaga kayo ni JM. Mahilig
din sa history yun. Pareho nga kayo ng binabasa ngayon." Sabi niya at
tumayo siya at lumabas. Na-excite ako nang marinig ko yun. Nasa loob pala si
JM? Pareho kami ng binabasa? Pareho kami ng hilig? Aba! Bagay pala kami
magsama! Nakangiti akong tumayo para hanapin si JM at tignan kong pareho nga
kami ng binabasa. Pagharap ko sa counter, nagulat ako dahil andun lang pala
siya. Kumbaga, nasa likuran ko lang pala siya. Napatingin siya sakin saglit
tapos pinagpatuloy niya ang pagbabasa. Tinignan ko ang librong hawak niya.
Color pink ang cover. Pareho nga kami ng binabasa! Ow-em! What iz da meaning ov
diz??!
The serbey. Kakatapos lang ng
periodical exam noon. Habang nakatambay sa may stage kasama iba kong classmate,
napagtripan naming gumawa ng survey. Isusurvey namin kong ano ang nagugustuhan
ng mga lalaki sa mga babae, o kung ano ang ideal nilang babae. Bukod sa malaman
kung ano ang ideal girl ng mga lalaki, kung pasado ba kami dun, isa pang
dahilan kung bakit namin gustong gawin ito ay para magpapansin sa mga crush
namin. Sa survery, may excuse kaming makausap sila.
Nagsimula na kami. Ang target,
Junior at Senior boys. Tatlo kaming babae na nagtatanong. Madalas, ako ang
tagasulat, yung dalawa ang taga-tanong. Sila na ang nakakausap ng mga cute
boys! Maya-maya, lumabas na ang section nila JM. Madami din gwapo sa section
nila. Inisa-isa nang tanungin ng dalawa kong classmate ang mga cute boys para
sa kanila. Natanong na nila lahat ng lalaki except si JM. Nagkakahiyaan pa ang
dalawa. Nagtuturuan kung sino lalapit kay JM. Nahihiya daw sila kay JM. Dahil
naduduwag ang dalawa kong kaibigan na kanina'y ang tapanag-tapang,
nagpakitang-gilas ako. Ako lumapit kay JM. Ipinaliwanag ko sa kanya yung survey
namin. Pero syempre deep inside kinakabahan ako. "Ngayon na ba?"
Tanong niya sakin pero nakayuko siya. "Ikaw? Parang hindi ka pa ata handa
at mag-iisip ka pa, pwede ding mamayang hapon na lang." Sagot ko sa kanya.
"Okay, sige mamayang hapon na lang. Pero kung pwede ikaw lang ang
magtanong sakin." Sagot niya at tinignan niya ako. Oo naman agad ako.
Pagkatapos nun, nagpaalam na ako sa
kanya at pinuntahan ko na mga classmates ko. Nakita kong umuwi na din siya.
Tawa kami ng tawa. Di ko akalain nagawa kong lapitam siya! Kinahapunan, 3rd
period ng hapon. pare-parehong bakante namin, nakatambay kami malapit sa room
nila JM. Pinaalala sakin ng classmate ko yung appointment ko kay JM. Hinintay
ko lang na dumaan sa amin si jm para tawagin siya. Nung nakita ko siyang
naglalakad at saktong dadaan sa lugar namin, tumayo ako at hinarang ko siya.
"Uy, JM, di ka pa nakakasagot sa survey namin." sabi ko sa kanya.
tinignan ko mga classmates ko, nagsesenyasasn sila sa'kin ng 'go'. "Ay, oo
nga pala. Ngayon na ba?" Nakayuko naman siyang sumagot. "Oo kaya. Hapon
na kaya." Sagot ko sa kanya. "Oh, sige. Ano ba tanong?" tanong
niya sa akin. Binigay ko sa kanya ang dalawang tanong. Ano ba ang nagugustuhan
niya sa babae physically, at ang pangalawa ang gusto niya sa ugali ng babae.
Nakayuko lang siya habang nag-iisip. Pero nang tignan ko siya, nakatingin siya
sa sapatos ko. Na-conscious ako kaya sabi ko umupo na lang kami. Naupo kami sa
may sementadong bench at bahagya lang siyang nakayuko.
"hmm. Gusto ko sa babae, sa
pisikal muna. Maganda ang buhok, maputi at maganda ang paa." tumingin siya
sa akin, habang sinusulat ko ang mga sagot niya. Samantala, ang mga kaibigan ko
naman na nakaupo lang sa harap namin, nagtitilian. Nagpaparinig: "Maganda
naman ang buhok ko. Ako ba yun JM?" Tanong sa kanya ng kaklase kong
kasabwat sa survey namin na may crush din kay JM. "hindi nga lang ako
maputi. Baka naman pwede na sayo ang morena?" Tanong ulit ni Jan.
"Ay, maputi ba? Baka naman ako yung tinutukoy mo?" Pabiro kong
tanong, pero deep inside, naisip ko, hindi lang naman ako ang maputi sa campus.
"JM, Hayaan mo, maglilinis na ako ng kuko sa paa at magpapaganda na ako ng
paa para sayo." Pabiro naman ulit ni Jan. Sa isip ko, hindi maganda ang
paa ko, ang liit kasi. Nakakainsulto, bakit yun pa ang gusto niya? Tumatawa
lang si JM sa mga biro ni Jan. "Sa personality naman, ano gusto mo sa
babae pag dating sa personality?" Tanong ko nang matapos na ako magsulat.
Medyo matagal bago siya nakasagot. Habang nag-iisip siya, joke nang joke si
Jan, kaya tawanan kami ng tawanan. Sumagot siya, pero mahina lang kaya hindi ko
masyadong narinig. Sobrang ingay pa ng mga katabi namin. Pinaulit ko sa kanya
ang sagot niya. "Gusto ko," sabi niya, "mabait, matalino at may
takot sa Diyos." Sa totoo lang, hindi ko agad inisip na pwede ako maging
kandidata para sa babaeng magugustuhan niya. Ewan ko lang kung bakit. Natahimik
ang mga maiingay kong classmate nung sinabi niyang 'may takot sa Diyos'.
Seryuso talaga siya. Nagpasalamat ako sa kanya sa pagpaunlak sagutin ang survey
namin. Ayoko pang lumayo, pero sa tuwing titignan niya ako, para akong
natutunaw. Nilalamon ako ng sobrang hiya at pakiramdam ko namumula ang buo kong
katawan. Kaya mas pinipili ko na lumayo agad.
CAT Formation. Friday.
Bumisita samin ang bestfriend ko
nung elementary na girlfriend naman ng isa naming classmate sa mga panahong
iyon. Cadette Captain yung boyfriend ng bestfriend ko, samantalang kadete naman
ang karamihan sa kabarkada ko, habang Admin personnel naman ako. Wala akong
masyadong ginagawa kaya ako muna nag-eentertain sa kaibigan ko habang may CAT
Formation. Bigla niya natanong sa’kin kung may bf na daw ba ako. Wala, sagot ko
naman. Saktong palayo na ako sa kaibigan ko nang matanaw ko si JM, nakatayo sa
may pintuan ng classroom nila na katapat lang ng warehouse office kung saan
kami naroroon. Under naming si JM dahil Cadette Admin personnel siya pero hindi
ko alam bakit siya napunta dun. At sa araw na yun, nagpa-excuse siya sa
formation. Sa isang iglap, bigla kong naisip maglaro. Matagal na namin planong
gawin ni Precious ‘yun. Ang magpanggap na bf namin si JM. At sa sandaling yun,
nakakita ako ng pagkakataon. Bigla ako tumalikod at kinausap ko ulit si Chen.
Sabi ko sa kanya, may bf na ako, pero nahihiya lang ako umamin kaya nasabi ko
kanina na wala.Natuwa naman siya at nagtanong pa tungkol sa “love life” na dineclare
ko. Ako naman, todo-todo ang kwento. Nasabi ko sa kanya ang lahat ng
impormasyong alam ko tungkol kay JM. Yung ugali niya, yung mga hilig niya at
konting history din. As if kilalang-kilala ko talaga yung tao.
Paniwalang-paniwala naman ang kaibigan ko.
Natapos na ang formation.
Nagkita-kita na kaming magkakaibigan. Nagkwentuhan sila, kamustahan.Maya-maya,
narinig ko na kinukwento na ni Chen ang nasabi ko tungkol kay JM. Kunwari wala
akong naririnig. Haha.. Natanaw ko si JM na palabas na ng gate. Nabawasan ang
kaba ko sa ginawa kong kasinungalingan. Naisip ko, mabuti na yung umuwi na siya
nang hindi na niya malaman ang mga kalokohan ko. Tinawag ako ng Admin Head
namin, inutusan niya akong kausapin ang mga natitirang fourth year students
tungkol sa bagong announcement. Medyo confident ako kasi wala dun si JM.
Nilapitan ko ang mga estudyante ng IV-Camia at IV-Rosal at ibinalita ang
pagbabago sa announcement mula sa commandant. Nasabi ko na ang lahat ng dapat
kong sabihin, pabalik na ako sa Admin office, muntik akong may naapakang paa sa
paghakbang ko ng patalikod. Nagulat ako sa paglingon ko, si JM pala! Umatras
ako at nag-sorry. Naglakad na ako palayo pero sumunod siya sakin at nagtanong
tungkol sa bagong announcement. Kaya inulit ko na naman ang nasabi ko na sa
ibang section. Nasabi ko na ang lahat ng dapat kong sabihin, at sa tingin ko
wala na din akong dapat sabihin pa. Namamasa na kamay ko sa sobrang hiya at
kaba, pero siya nakayuko lang. Dahan-dahan akong naglakad, sinabayan niya din
ako. Ilang hakbang din ang sabay naming hinakbang, ilang segundo din kaming
tahimik. Ang awkward na talaga! Ayoko ng ganun, lalong nakakahiya, pero ayoko
din namang maputol na agad ang magical moment na 'yun. Mabilis akong nag-isip
ng sasabihin para di siya ma-bored sa mabagal naming paglalakad at iwanan ako.
Ang tahimik niya kasi at nakayuko lang siya, pero sinasabayan niya pa rin ako
sa paglalakad. Naalala ko 2nd Honor pala siya sa section nila. Kaya binati ko
siya. Tinignan ko siya, ngumiti lang siya pero nakayuko pa rin. Sabi niya,
salamat. Tahimik na naman siya. Kaya dinagdagan ko ang mga salita ko. "Wow
naman. Keep it up, huh!" sabi ko. Tumango lang siya, hindi pa rin niya ako
tinitignan, pero patuloy pa rin kami sa mabagal naming paglalakad. Ilang metro
lang ang Admin office mula sa room nila, pero pakiramdam ko parang ang haba na
nang nilakad namin. Parang ang layo pa rin namin sa office. Parang gusto ko
nang matapos ang sandaling yun na parang ayoko. Nahihiya talaga ako. First time
kong nakasabay sa paglalakad si JM. First time ko siyang nakasama na kaming
dalawa lang. Lalo akong nahihiya dahil pakiramdam ko ihahatid niya ako sa
office. Nakita ko si Chen mula sa labas ng office namin, nakatingin lang siya
samin. Kaya mula sa likuran ni JM, nag-senyas ako ng arrow na nakaturo sa
kanya. Tumango lang naman si Chen, ibig sabihin, nagkaintindihan kami.
Nakasalubong namin ang dalawa kong kabarkada na classmate ko din, si Lemar at
Jowe. Nakangiti sila sakin. Habang papalapit kami sa kanila, sinasadya naman
nila na harangan ako. Nang makalapit na, sinadya nilang itulak ako kay JM.
Nabalanse ko ang sarili ko na hindi ako matumba sa kanya, nakakahiya kasi. Pero
na-out of balance pa rin ako at sumagi ang balikat ko sa braso niya. Aaahhh!
Nahirapan akong huminga, promise! Sobrang nahihiya na talaga ako. Kaya
pagdating sa kalagitnaan, nagpaalam na ako sa kanya. Umuo naman siya, pero
tumakbo na ako papasok sa office. Hindi ko dapat ginawa yun, pero nahihiya na
talaga ako sa kanya, di ko na kinaya. Pagdating sa loob ng office, nagtago ako
sa may bintana at palihim na tingnan siya. Nakita ko siya naglalakad na papunta
sa gate, palabas na ng skwelahan. Ang tagal kong natahimik. Hindi ako
makapaniwala sa nangyari. Pakiramdam ko nanaginip lang ako. Masaya ako na
naiinis sa sarili ko. I should have stayed longer! I should have said more!
Pero natalo ako ng hiya at kaba ko. Habang kasama ko siya, parang gusto ko
magtago. Hindi ako makapagsalita.
Lumabas na ako ng office at
pinuntahan ko ang mga barkada ko. Tinukso ako ni Chen nung makalapit na ako.
"Labs, my bf na pala si Trix, hindi mo man lang nakwento sakin." Sabi
ni Chen sa bf niya. Tinignan ako ni Lavisto, bf ni Chen. "3xy, my bf ka
na?" gulat niyang tanong. "Sino yan?bakit di ko alam?kilala ko ba
yan?" Sunod-sunod na tanong niya. "fourth year daw labs." Sagot
naman ni Chen, habang ako tahimik lang. Hinayaan ko lang sila. "fourth
year? officer ba o kadete? Sino siya?" tanong ulit ni Lavisto. Ngumiti
lang ako at sinabing "secret". Umalis si Lavisto, kaya naiwan kaming
nag-uusap ni Chen. Natanong niya kung asan na daw ba ang bf ko. Biglang may
naglaro na naman sa isip ko. "Chen, nakita mo yung kausap ko kanina? Siya
si JM." sabi ko sa kanya. "Oh? Nakita ko nga kayong dalawa kanina.
Siya pala si JM. Cute din siya." nakangiting sabi niya. "Oo nga eh,
cute talaga siya." sagoy ko naman. "Asan na pala siya? Pakilala mo
naman siya sakin." Sabi niya. "Ay, umuwi na siya eh." sagot ko.
"Bakit mo naman pinauwi agad?" tanong niya. "Hindi, ganun talaga
yun. Maaga talaga siyang umuuwi." sagot ko. "Naku, nakakahiya naman.
Trix, baka naaagaw ko na ang time mo para sa kanya. Hindi ba siya magagalit?
Baka sabihin niya, dumating lang ako nawalan ka na ng time para sa kanya."
sabi niya. "Hindi, okay lang yun sa kanya. Alam naman niya, saka naiintindihan
naman niya." paliwanag ko. "Pero hindi, Friday ngayon, dapat
magkasama kayo, kasi bukas, walang pasok, hindi kayo magkikita."-chen.
"Okay lang yun. Andito lang naman siya, pwede naman kaming magkita kung
gugustuhin namin. Tsaka, magkikita naman ulit kami sa Monday. Eh ikaw, minsan
ka lang nandito, minsan lang tayo magkita-kita at magkasama." Nakumbinsi
ko si Chen sa paliwanag kong yun. Hindi na ulit siya nangulit pa tungkol kay
JM. Tapos na ang usapan tungkol sa imaginary love life ko. Dumating si Precious.
Inusisa din ni Chen ang love life niya. Dahil nga dalawa kami ni Precious na
nakakaalam sa planong yun, at hindi niya alam na nagawa ko na yun, ganun din
ginawa niya. Sinabi niya din na bf niya si JM. Nagulat silang lahat, lalo na si
Chen. Nabuking na ang kasinungalingan ko. Natapos na ang pagpapanggap at
pagpapapantasiya ko.
Lunes, inabangan ko siya sa school.
Inabangan ko kung ano magiging pakikitungo niya sakin, kung papansin niya ba
ako o magiging mas friendly siya sakin ngayon. Umasa ako na ang mga nangyari
noong Friday ay simula na ng magandang pagkakaibigan naming dalawa. Umasa ako
na mas lalo pa kaming mapapalapit sa isa't isa. Yun talaga ang pangarap ko.
Natakot lang ako nung una kaya tumakbo ako. Hindi ko naintindihan ang
nararammdaman ko noon kaya lumayo ako. Pero ngayon, handa na ako. Anu man ang
mangyari, handa na ako. Haharapin ko na siya. Pero hindi ko siya nakita.
Hinanap ko siya pero hindi ko talaga siya nakita nung araw na 'yun. Nagdaan ang
mga araw, hinihintay ko pa rin na pansinin niya ako, pero wala talaga. Parang
nagpapatunay lang na imahinasyon lang talaga ang mga naranasan ko.
Malaki ang panghihinayang ko sa
sandaling yun. Malaking bagay na yun para sa akin pero pinalagpas ko pa. Ang
laki kong tanga. Yun na ang huling magical na pangyayari na aking naaalala.
Madami akong panghihinayang. Madaming "what if" at "only
if". Nakakalungkot dahil naudlot agad ang pinapangarap kong pag-ibig. Pero
ganun pa man, nagpapasalamat pa din ako at naranasan ko ang lahat ng yun. Naranasan
ko ang managinip ng gising. Siguro maliit na bagay lang yun para sa kanya,
hindi niya yun napansin noon at hindi na nga niya siguro maalala ngayon, pero
para sa akin, bahagi na yun ng buhay ko.
Isang malaking bahagi ng pagkatao
ko na nabubuhay sa tuwing bumabalik ako sa mga lugar na dati naming
pinagsamahan. Wala na akong mababago sa nakaraan at hindi ko din mapipigilan
kung ano ang nakatadhana. Ang mga nagdaan, matatanaw ko na lang sa aking mga
alaala. Kung magkakaroon man ng susunod na kabanata ang kwento namin, "happy
ending" man o simpleng "wakas", Diyos lang ang nakakaalam.
